منم پروردگارت

خالقت از ذره ای ناچیز 

صدایم کن مرا، آموزگار قادر خود را 

قلم را، علم را، من هدیه ات کردم 

بخوان ما را 

منم معشوق زیبایت 

منم نزدیک تر از تو به تو 

اینک صدایم کن 

رها کن غیر مارا، سوی ما بازا 

منم پروردگار پاک بی همتا 

منم زیبا، که زیبا بنده ام را دوست می دارم 

تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید 

تو را در بیکران دنیای تنهایان 

رهایت من نخواهم کرد 

بساط روزی خود را به من بسپار 

رها کن غصه ی یک لقمه نان و آب فردا را 

تو راه بندگی طی کن 

عزیزا، من خدایی خوب می دانم 

تو دعوت کن مرا بر خود 

به اشکی، یا خدایی، میهمانم کن 

که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم 

طلب کن خالق خود را 

بجو ما را 

تو خواهی یافت 

که عاشق می شوی بر ما 

و عاشق می شوم بر تو 

که وصل عاشق و معشوق هم 

آهسته می گویم خدایی عالمی دارد 

قسم بر عاشقان پاک با ایمان 

قسم بر اسب های خسته در میدان 

تو را در بهترین اوقات آوردم 

قسم بر عصر روشن 

تکیه کن بر من 

قسم بر روز هنگامی که عالم را بگیرد نور 

قسم بر اختران روشن، اما دور 

رهایت من نخواهم کرد 

بخوان ما را 

که می گوید که تو خواندن نمی دانی؟ 

تو بگشا لب 

تو غیر از ما خدای دیگری داری؟ 

رها کن غیر ما را 

آشتی کن با خدای خود 

تو غیر از ما چه می جویی؟ 

تو با هرکس به جز با ما چه می گویی؟