عید

عید رمضان 

«عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت» 

دلم برای شب‏های استجابت دعا تنگ می‏شود؛ برای قرآن به سر گرفتن‏ها و الغوث الغوث گفتن‏های شب قدر. 
دلم برای سحری خوردن‏ها و افطاری خوردن‏ها تنگ می‏شود؛ دلم برای ربنا گفتن‏های موقع افطار و اذان تنگ می‏شود. رمضان رفت و عطر و بوی قرآن را با خودش برد؛ قرآن خواندن‏هایی که ثواب چند برابر داشت. 
ولی خدا را شکر که سربلند از امتحان بیرون آمدیم. صد شکر که به عید رمضان رسیدیم و صد حیف که آن روزها و لحظه‏ها و دقیقه‏ها و ثانیه‏ها گذشت. 
خدایا! آنچه در توانمان بود، انجام دادیم. به فضل و کرمت از ما بپذیر! 

عید صالحان

حس می‏کنم سبک شده‏ام؛ یک ماه پرواز در باغ ملکوت، یک ماه شست‏وشوی روح، یک ماه در محضر دوست بودن، شرایط پرواز را مهیا کرده است. 

حس می‏کنم خودم را می‏فهمم و خودم را پیدا کرده‏ام. 
امروز، روز عیدی است که صالحان، چشم به راهش بودند؛ روز عید فطر؛ روز رهایی از همه رذایل و پلیدی‏ها.